ना कधीच आले वास्तवाचे भान..

तुझे रूप डोळ्यात सांभाळतो मी
तुझ्या आठवणी पुन्हा चाळतो मी

सुखांनीच केला असा घात माझा
दु:खेच हल्ली कुरवाळतो मी

जगण्यास इथे कोण आले आहे
मरणास माझ्या हाताळतो मी

मला नको ऊब तुझ्या सांत्वनाची
उपेक्षेचे निखारे उरात जाळतो मी

ना कधीच आले वास्तवाचे भान
झोपेत स्वप्ने चुरगाळतो मी..